Η πρωτοφανής απαίτηση της Τουρκίας, ώστε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος να μην προσγειωθεί στη Ρόδο για ανεφοδιασμό, προκαλεί νέα και πολλαπλά ερωτήματα. Το συμβάν έγινε στις 6 Φεβρουάριου, όταν το αεροσκάφος μετέφερε τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στο Ιράν. Το πρόσχημα ήταν ότι το αεροσκάφος ανήκει στην ΠΑ, άρα είναι στρατιωτικό.
Πράγματι, το αεροσκάφος, ένα EMB-135LR, με το οποίο πραγματοποίησε το ταξίδι στο Ιράν ο Αλέξης… Τσίπρας, ανήκει στην 352 Μοίρα Μεταφοράς Υψηλών Προσώπων της ΠΑ, πλην όμως δεν πρόκειται για «στρατιωτικό», με τη στενή έννοια του όρου. Είναι ένα αεροσκάφος περιφερειακών αερογραμμών (regional jet), που απλά χρησιμοποιείται από την ΠΑ για μεταφορές προσώπων. Επιπρόσθετα, στο αεροσκάφος δεν αναγράφεται πουθενά η φράση «Πολεμική Αεροπορία» ή HAF (Hellenic Air Force), αλλά αντίθετα, αυτή της «Ελληνικής Δημοκρατίας» (Hellenic Republic). Παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία και προκειμένου το αεροσκάφος να διασχίσει τον τουρκικό εναέριο χώρο (συντομότερη διαδρομή για Ιράν), απαίτησε αυτό να μην ανεφοδιαστεί στη Ρόδο, όπως είχε προγραμματιστεί, αλλά να πραγματοποιήσει τον ανεφοδιασμό του στην Άγκυρα ή κάπου αλλού, ίσως στην Αλεξανδρούπολη. Η τουρκική απαίτηση βασιζόταν στο γεγονός ότι η Ρόδος θεωρείται αποστρατικοποιημένη βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923. Το αποτέλεσμα ήταν το αεροσκάφος να αναγκαστεί να παρακάμψει τον τουρκικό εναέριο χώρο, ακολουθώντας το «νότιο» δρομολόγιο μέσω Αιγύπτου, Ιορδανίας, Σαουδικής Αραβίας, μέχρι την προσγείωσή του στο Ιράν.
Τέτοιες τουρκικές προκλήσεις μπορεί να είναι λίγο έως πολύ αναμενόμενες, το γεγονός όμως ότι το πρωθυπουργικό αεροσκάφος δεν προσγειώθηκε στη Ρόδο συνιστά ένα κακό προηγούμενο. Αυτό γιατί όχι μόνο έγινε δεκτή η απαίτηση της Άγκυρας να μην ανεφοδιαστεί στη Ρόδο, αλλά επιπρόσθετα, πρακτικά, απαγορεύτηκε η διεθνής χρήση του τουρκικού εναέριου χώρου για ελληνικό αεροσκάφος. Για τυπικούς έστω λόγους, το αεροσκάφος θα έπρεπε να προσγειωθεί στη Ρόδο, έστω και για μια ολιγόλεπτη στάση, δείχνοντας στην Άγκυρα ότι η Ελλάδα δεν λαμβάνει υπόψη τις τουρκικές αιτιάσεις. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε. Σημειώνεται ότι τα Δωδεκάνησα εντάχθηκαν στον εθνικό κορμό βάσει της Συνθήκης των Παρισίων του 1946 και πως τα νησιά, ως τμήμα του εθνικού κορμού της χώρας, έχουν δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Αφού η Τουρκία δεν παύει να εγείρει αξιώσεις απέναντι στην Ελλάδα, μήπως θα έπρεπε και η Αθήνα να θέσει θέμα διενέργειας τοπικών εκλογών σε ‘Ιμβρο και Τένεδο, οι οποίες στη Συνθήκη της Λωζάννης θεωρούνται αυτόνομες περιοχές με εξασφαλισμένο (τουλάχιστον στα χαρτιά) το δικαίωμα αυτό;
Eφημερίδα “ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου