Tο μάδημα της μαργαρίτας είναι μια ατελής έκβαση του επιθυμητού από καιρό συνδικαλιστικού αποτελέσματος. Έχει διαχρονικά κατοχυρωθεί στους οιωνοί ερωτευμένους. Ούτε καν σ’αυτούς που είναι βέβαιοι για το αντικείμενο του πόθου τους.
Δεν μπορεί εμείς οι συνδικαλιστές να προσδοκούμε και να υιοθετούμε ατελέσφορες πρακτικές. Σε διαφορετική κλίμακα κινούνται πάντα και εκ παραλλήλου, ο πόθος και το πάθος.
Ναι ….δεν μπορεί κανείς να αμφισβήτισει την στεντόρεια φωνή του Διαμαντή της Πυροσβεστικής η του Μαυρόπουλου του Λιμενικού Το σθένος του Κυριαζίδη και του Βετούλη της Αστυνομίας και δεκάδων ακόμα συνδικαλιστών,όταν στις αρχές με πολλούς αγώνες θεμελίωναν τούτο το οικοδόμημα που εμείς σήμερα θέλουμε να λεγόμαστε ταγοί του κινήματος.
Μπορεί η πορεία αυτών των προκατόχων μας ,όταν κινήθηκε στην παρανομία αρχικά και μετέπειτα με δικούς τους αγώνες στη νομιμότητα, να ήταν παράλληλη με τα κόμματα του διπολισμού και οι διεκδικήσεις μας να ήταν εύκολες, σήμερα ο αγώνας μας, είναι ο πλέον δύσκολος.
Τα προβλήματα δεν μπορούν να συσσωρευτούν άλλο κάτω απ το χαλί!
Ίσως ένα από τα πολλά μειονεκτήματα των προκατόχων μας ,να εδράζεται κυρίως στην πανσπερμία των διατάξεων εκείνων που διέπουν τις εργασιακές μας σχέσεις και δεν μπόρεσαν η δεν ήθελαν να ομογενοποιήσουν!
Είμαστε ένστολο προσωπικό με αρκετές ιδιαιτερότητας με ίδια τα περισσότερα καθήκοντα και υποχρεώσεις και με εξ ίσου δύσκολες επί μέρους αρμοδιότητες . Τιμούμε το εθνόσημο της χώρας και με δικές μας εσωτερικές διαδικασίες καταγγέλουμε την ευθύνη των επιόρκων.
Δυστυχώς όμως και σ’αυτόν τον τομέα, ολιγορήσαμε με αποτέλεσμα να υφίστανται ακόμη πειθαρχικά ” παραπτώματα” που για το σύνολο των πολιτών της χώρας το εθυμοτυπικο δικαίο είναι ο καταλύτης των.
Από πενταετίας και πλέον, που έχει μπείτε στη ζωή μας ή Τρόικα η οι μετονομαζόμενοι θεσμοί η κουαρτέτο,είδαμε, βιώσαμε και κυρίως ανησυχούμε για το μέλλον.
Μήπως και εμείς πρέπει να χαράξουμε μια νέα ρώτα, να απεγκλοβίσουμε τις εσωστρεφείς καταβολές μας και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον ,μετουσιώνοντας τις επιθυμίες σε ανάγκες,χωρίς να διαταρραχθεί η κοινωνική μας υπόσταση?
Μήπως πλέον όλοι οι ένστολοι Στρατός (με όλα τα όπλα και σώματα),Αστυνομία,Πυροσβεστική και Λιμενικό πρέπει να έχουμε ένα μισθολογίου, ένα βαθμολόγιο,ένα ταμείο,με τις ίδιες παροχές και απιλαβές.
Στην πράξη όμως ,όχι ως πολιτικοί ,να φέρουμε άλλοτε , επενδύτες του σμηναγού, του πλωτάρχη η του συνταγματάρχη μόνο ώς πρόσχημα .
Ποτέ δεν είναι αργά!
**Tο κείμενο αναρτήθηκε από τον Νίκο Καραδήμα χθες στο facebook.
http://espekm.gr/home/?p=15945
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου